Akbaba

Özellikle leşle beslenen büyük  avcı kuşların ortak adı. Akbabalar iki öbeğe ayrılırlar; Yeni Dünya akbabaları (Cathartidae ailesi) ve Eski Dünya akbabaları (gündüz yırtıcılarıgiller [Aceipitridae] ailesinin Aegypiinae alt ailesi). Her iki öbek de, atmacalar ve kartallarla birlikte kartallar (Falconiformes) takımında yer alır. Eski Dünya akbabaları aslında  atmacalara çok yakındır. Yeni Dünya akbabalarının evrimsel kökenleriyse çok daha eskidir  ve genetik açıdan leyleklerle ilişkilidir. Türkiye’de yaşayan kuzu akbabası (Gypaetus barbatus) türü  dışında,  bütün akbabaların başları ve boyunları, altlardaki çok seyrek tüylerin dışında  çıplaktır. Her iki öbeğinde, yürümekten çok kavramaya uyarlanmış zayıf ayakları vardır. Yeni Dünya akbabalarının gagaları nispeten zayıf, Eski Dünya akbabalarının  gagalarıysa  genellikle  çok daha

güçlüdür.

Yeni Dünya akbabaları içinde en yaygın türlerin başlıcaları şunlardır: Amerika kıtasında yaygın biçimde rastlanan Hindi akbaba (Cathartes aura) ve urubu da denilen Kara akbaba (Coragypus atratus), tropikal orman bölgelerinde yaşayan kral akbaba (Sarcoramphus papa), Güney Amerika’da yaşayan iki Cathartes, Hindi akbabaların çok keskin koku alma duyuları vardır;  oysa urubular (kara akbabalar) leşleri bulmada daha çok görme duyularını kullanırlar. Tepeli akbabalar dünyadaki uçan kuşların en büyüklerindedndirler. Eski Dünya akbabaları Avrupa’nın ılıman bölgelerinde, Afrika’nın her yerinde ve Asya’nın  kurak yerlerinde yaşarlar. Bu akbabalara daha çok dağlık ya da açık alanlarda  rastlanır; bol yağış alan yerlerde ve ormanlarda yaygın değillerdir. Özellikle yağ palmiyesi meyvesiyle beslenen Palmiye akbabası (Gyphohierax angelensis) dışında, akbabaların tümü leşle beslenir. Gerçek leş akbabasıysa (Neophron percnopterus), Eski Dünya’nın en yaygın akbaba türüdür; leş, yumurta ya da böcek yer ve sık sık yerleşme birimlerindeki çöplüklerde eşinir. Türkiye’de de yaşar. Türkiye’de yaşayan öteki akbaba türleri, kuzu akbabası ve kızıl akbabadır (Gyps fulvus).