ASLAN, ETOBURLAR FAMİLYASI

Memelilerin etoburlar familyasından  yırtıcı bir hayvandır. Eskiden bütün Afrika‘da güney ve batı Asya’da, güney Avrupa’da yaşardı. Bulunan taşıllar (fosiller) Aslanın orta Avrupa’da da yaşamış olduğunu göstermektedir. Ancak, ateşli silahların bulunmasından sonra, öbür vahşi hayvanlar gibi, aslanın da soyu azalmaya başlamıştır. Örneğin Filistin’de, Mısır’da hemen hiç aslan kalmamıştır. Bugün orta Afrika ile orta ve batı Hindistan’dan  hemen hemen hiç bir yerde aslan yoktur. Aslanın vücudu öbür kedi türlerine oranla, daha kalın. daha kısadır. Postu sarıya çalan kül rengidir. Erkeğin boynunda “yele” adı verilen uzun tüyleri vardır. Gözleri yüzüne oranla çok daha küçük kalır. Kuyruğunun ucundaki püskülün içinde bir tırnak vardır; bu tırnak sonradan düşer. Aslanın ağırlığı yaklaşık 250 kg. kadardır. Başından kuyruk ucuna kadar uzunluğu 250 cm. kadardır. Yerden yüksekliği de ortalama bir metre kadardır. Çok çevik olduğu için dört metre yüksekliğe kadar sıçrayabilse de, ağaçlara tırmanamaz. Daha çok çöllerde, bozkırlarda, çalılıklarda yaşar. Geceleri avlanmaya çıkar. Daha çok su içmeye gelen hayvanlara saldırır. Boğa, manda gibi büyük hayvanları bile güçlü pençeleri ile kolayca parçalayabilir; dişlerine takarak taşıyabilir. Genellikle avlanmaya tek başına çıksa da, bir kaç aslanın bir arada avlandığı da görülmüştür. Çok tedbirli olduğu için, insan pek yaklaşmaz. Ancak, bir kere insan etini tadarsa, insan avlamak için fırsat kollamaya başlar; yerli köylerinin yakınlarına kadar sokularak, pusuya yatar. Çiftleşme zamanı gelince, sekiz on kadar aslan, bir dişinin ardına takılırlar. Erkek aslanlar arasında kanlı döğüşler başlar. Dişi aslan erkeğini seçince, ötekiler oradan uzaklaşırlar. Dişi aslan, çiftleşmeden 4 ay sonra 3 ila 4 yavru meydana getirir. Erkek ve dişi yavrular önceleri birbirlerine benzerler. İkinci yılın sonuna doğru, erkek aslanların yeleleri çıkmaya başlar. Yavrular tam yedi yaşında ergin hale gelirler. Sağlıklı bir aslan 25 ila 30 yıl yaşar. Genç iken yakalanan aslanlar evcilleştirilebilirler. Hayvanat bahçesinde kafesler içinde beslenen aslanlara günde en az 5 kg. taze et vermek gerekir. Afrika yerlileri mızraklarla aslan avına çıkarlar. Üstü dallarla, otlarla örtülü çukurlar hazırlayarak, aslanı pusuya düşürürler, ya da zehirli mızraklar kullanarak vururlar. Kimi yerlerde aslanın etini de yerler. Bir çok yerde de aslanın tüyünden halı dokurlar. Aslanlar, postlarının rengine, yelelerine göre, bir kaç türe ayrılırlar. Berber aslanı  kap (cape) aslanı, Senegal aslanı, doğu ve orta Afrika aslanı gibi.