Bulutsu

Nokta biçimindeki yıldızların ve gezegenlerin tersin,yaygın düzensiz ve çevreleri kesin biçimde belirgin olmayan gökcismi.

Değişik cisimler

Gök bilim alanında bulutsulardan XVII.yüzyıl’da söz edilmeye başlanmış ama,bunların yapıları çok farklı cisimler (gökadalar,gökada hidrojen bulutları. üstnova zarfları, vb) olduklar,daha sonraları anlaşılmıştır. Kuzey yarıkürede,biri Andromeda, biri Orion takımyıldızlarında yer alan iki  bulutsu, çıplak gözle görülebilmektedir.

Yengeç Bulutsusu, Andromeda gökadası

1716 yılında halley, bulutlardan ancak 6 tanesini tanımaktaydı;

Messier 1771 yılında bulutsu görünümündeki 103 cismi içeren  bir katalog  (günümüzdede kullanılmaktadır) düzenledi. Herschel (1738-1822) 2.600 bulutsu belirledi; Dreyer2se, 1888   yılında .new General catalogue (N.G.C)  içinde 13 000 den çok bulutsuya yer verdi. Günümüzdeki Palamor dağındaki A.B.D gözlem evinin sky atlas’ı (gök atlası) gibi fotğraflı kataloglarda birkaç yüzmilyon bulutsu sayma olanağı vardır.

XVIII.yy’dan  bu yana gözlem araçlarında gerçekleştirilen ilerlemeler, bulutsuların  iki büyük sınıfa ayrılmalarını sağlamıştır;

”ayrışık” diye adlandırılan birinci sınıf üyelerinde , yeterli bir büyütmeyle gözlem sonucu, çok sayıda belirgin yıldız ayırt edilebilir;ikinciler, yani ‘2ayrışık” olmayanlar”sa ne kadar büyütülürse büyütülsünler, aynı bulutumsu görünümünü korurlar.

1865 yılından başlanarak, gökbilim olaylarının incelenmesine uygulanan tayf çözümlemesi, bu sınıflandırmanın doğru olduğunu göstermektedir.

Gerçekten ayrışık bulutsular,yalnızca içerdikleri  bütün yıldızların ortak tayfı olan soğurma çizgilerini içeren sürekli bir tayf verirler. çok uzaklarda yer alan gökadamıza benzeyen gökada dışı sarmal! bulutsulardır.

çoğunlukla yayınım çizgileriyle (parlak çiizgilerle) belirlenmiş bir  yayf veren ayrışık olmayan bulutsular, gök adamızın içindeki madde bulutsularıdır ve çeşitli  tipleri vardır.