Kahramanmaraş’ın coğrafi özellikleri

Kahramanmaraş Ulu Cami

Doğusunda Malatya, Adıyaman, güney ve güneydoğusunda Gaziantep, batı ve güneybatısında Adana, kuzeybatısında Kayseri, kuzeyinde Sivas bulunan bir ilimizdir.

Yüzölçümü: 14 327 km².

Coğrafi konumu:  27°  11′ ve 38° 36′ enlemleri ile  36°  15′ ve 37°  42′ doğu boylamları arasında yer alır.

Toprakları: %59,7 dağlar,  %24 platolar, %16,3 ovalar.

İlçeleri:  Afşin, Andırın, Elbistan, Göksun, Pazarcık, Türkoğlu.

Dağları:  Nur (Gavur, Amanos) dağları 3081 m. , Berit dağı, Engizek dağı, Binboğa dağları 2942 m. , Delihöbek dağı 2338 m. , Ahır dağı 2 301 m.

Ovaları: Elbistan ovası, Kahramanmaraş ovası, Göksun ovası.

Akarsuları: Ceyhan ırmağı, Aksu çayı.

Gölleri: Kartalkaya Baraj gölü,

İklimi: Kara iklimi özellikleri taşıyan Akdeniz iklimi.

Bitki örtüsü: Orman ve maki bitki örtüsünü oluşturur. Kızılçam, kara meşe, kayın, sedir, köknar, şimşir ve ardıç belli başlı ağaçlarıdır.

Adı nereden gelmiştir: Bazı Asur kaynaklarına göre Kahramanmaraş’ın eski adı Markosi’ydi. Romalılar dönemine değin kullanılan bu ad daha sonraları Germanicia’ya dönüştürüldü. Kent, İslamlık zamanında “Mar’aş” adını aldı. Mar’aş Arapça “titreme yeri” anlamına gelmektedir. Bu adın, çeltik ekimi yüzünden bataklığa dönüşen bölgede sıtma hastalığı salgın olunca verildiği sanılmaktadır. Maraş adı halkın Milli Mücadele yıllarında Fransızlar’a karşı yürüttüğü direnişten ötürü 7 Şubat 1973’te “Kahramanmaraş” oldu.

Tarihi ve doğal güzellikleri: Çınar geçidi, Kapıçam, Çamlık, Döngele Mağaraları, Pınarbaşı, Ekinözü içmeleri, Zeytin kaplıcası, Döngele kaplıcası, İklime Hatun cami, Taşhan, Eshab-ı Kehf Külliyesi, Turunçlu Köyü kalıntıları, Ufacı Köyü kalıntıları, Maraş kalesi, Ulu cami.