Osmanlıların Rumeli’ye geçişi

Osmanlıların, zaman  zaman Rumeli’ye  geçiş için önemli bir köprübaşı olan Çimpe kalesini elde etmeleri,  Rumeli’nin fethine zemin hazırladı.   Orhan Bey tarafından görevlendirilen  Süleyman Paşa,   kuvvetleriyle Çimpe’den  hareket ederek kısa zamanda tüm Gelibolu yarım adasını,   Bolayır  ve Tekirdağ’a kadar fethetti.  Osmanlıların Rumeli’ye  geçişinin  Bizans için ne kadar tehlikeli olduğunu  sezen Kantakuzenos,  Osmanlıların    Gelibolu’dan çekilmelerini  ve Çimpe’nin de büyük bir para karşılığı  Bizans’a  geri verilmesini önerdiyse de,  Orhan Bey buna yanaşmadı. Böylece Bizans,   Avrupa yönünden de  Osmanlı kıskacına girdi  ve Osmanlı orduları  Rumeli’ye akmaya başladı.  Bizans şaşkınlık içinde  Balkanlar’da   Sırp  ve Bulgarlarla  birlikte  Osmanlılara karşı bazı girişimlerde bulundu.  Orhan Bey,  Avrupa’dan Bizans’a   gelebilecek yardımları hesaplayarak,  fethedilen yerlerin yerleşime açılmasını  isteyince,  Rumeli harekatını yöneten  Süleyman Paşa,  özellikle  Karesi  topraklarındaki  Türkmenleri  Rumeli’ye geçirerek yerleştirdi.  Çorlu’nun Osmanlılar tarafından alınması,  Bizans’ın Rumeli’deki Osmanlı varlığını kabul etmesini sağladı. Orhan Bey’le  iyi geçinme siyaseti izleyen  imparator V. İoannes Palaiologos,  Foça’daki  Ceneviz korsanları tarafından kaçırılan Orhan Bey’in oğlu şehzade Halil’in  kurtarılması için aracı oldu.

Rumeli Fatihi Süleyman Paşa’nın ölümü

Osmanlıların  Rumeli’ye yerleşmeleri,  Balkan devletlerini  ve Avrupa’yı  kaygılandırmış olmasına karşın,  bunlar kendi aralarındaki  mücadeleden dolayı  Osmanlılarla ilgilenemediler.  Rumeli fatihi Süleyman Paşa’nın 1359’da  avlanırken  atından düşerek ölmesinden sonra  Rumeli harekatını  kardeşi şehzade  Murat sürdürdü. Süleyman Paşa’nın  ölümüne çok üzülen Orhan Bey de fazla yaşamadı  ve 1362’de  öldü,  babasıI.Osman’ın  Bursa’daki   türbesinin  yanına gömüldü.