Papa Adrianus

Adrianus I, Papa (öl. Roma 795). 772-795  arasında papalık yapan Adrianus I, Lombardlar kralı Didier’nin Roma’yı  ele geçirme ve  bütün İtalya’ya egemen olma tehdidi karşısında, Charlemagne’dan yardım istedi.  Didier’yi  yenen  Charlemagne,  ona papalık devletinin   ilk toprakları olan  mülkleri bağışladı (774). Charlemagne’ın desteği olmaksızın Avrupa kiliselerine  söz geçiremiyeceğini anladığından, ömrünün sonuna kadar  onunla iyi geçinmeye çalıştı. Roma’da bayındırlık çalışmaları yaptırdı.

Papa Adrianus II;

Papa (Roma 792-ay. 872). 867-872  arasında papalık yapan Adrianus II, Basileios I’in Bizans tahtına çıkmasıyla patrik Photios’un  devrilmesini, İstanbul konsilinde  Roma ve Bizans  kiliselerinin birleşmesini sağladı.

Papa Adrianus IV;

Papa (Herfordshire, İngiltere 1115’e d- Anagn, 1159).  İngiliz asıllı tek papa olan, 1154-1159  arasında papalık yapan Adrianus IV, papalık  maliyesinde başlatılan reformu sürdürdü; İtalyan soyluları tarafından el konulmuş toprakları geri istedi. Friedrich Barbarossa’ya  taç  giydirdikten sonra  (Haziran 1154), Friedrich’in İtalya’ya  egemen olma emelleri karşısında, açıkca  Sicilya kralına  yanaştı. Bu tutumu ve temsilcilerinin Besançon Diyeti’ndeki (1157)  imparatorun imparatorluğunu  papaya borçlu olduğu yolundaki sert bildirileri,  papalık  ile  Kutsal Roma-Germen  İmparatorluğu arasında ki  uzun çekişmeyi başlattı.

Papa Adrianus VI;

Papa (Utrecht 1459-Roma 1523). Karl V’in  eğitmenliğini yapan Adrianus, öğrencisi tahta çıkınca  bakanlığa getirildi. Leo X’un  yerine papa seçilip (9 Ocak 1522), Reform’un yayılmasını önlemeyi ve Osmanlılara  karşı bir Haçlı seferi açtırmayı, Karl IV ile François I arasındaki rekabet yüzünden  başaramadı.